Vandaag starten we het weekend met een prachtige wandeling rondom het Driessenven. Sem, Trisha en Floris struinen en renden door de Maasduinen. Heerlijk om te zien en zo lief dat ze ook steeds met Floris spelen, een echte 3 eenheid! ’s Middags heerlijk asperges bereid, de kinderen verheugden zich er al enorm op. Dat is het grote voordeel van seizoensgroente, dan kijk je er echt naar uit.
Het weekje vakantie in de prachtige Eifel is omgevlogen. Vandaag hebben de kinderen en Floris aan het riviertje achter de Nattenheimer mühle gespeeld en ook hebben ze geduldig geprobeerd om een vis te vangen. ’s Avonds zijn we nog even gaan kijken bij het melken van de koeien en daarna kwam boer Lothar met de labeltjes voor de nieuw geboren kalfjes. Deze week zijn er 2 meisjes geboren en die mochten de naam Trisha en Marjolein krijgen, heel bijzonder! Trisha is dan ook super trots. We zijn op kraamvisite geweest en de kalfjes zijn heel erg schattig. Tijdens het afscheid nemen kwam ook hond Lilly gezellig om knuffels vragen, ze is echt een hele lieve hond! Dit vakantieadres is echt een aanrader voor gezinnen met kinderen, de gastgevers zijn ongelofelijk hartelijk en doen er alles aan zodat het je aan niets ontbreekt. Wij komen heel graag weer terug bij de familie Tilkes www.nattenheimer-muehle.de
Gistermiddag kwamen we aan op ons vakantieadresje Nattenheimer Mühle in de Zuid Eifel. ’s Avonds nodigde de zoon van Klaus ons uit om ons de volgende ochtend een rondleiding te geven op zijn boerderij. Dat lieten wij ons geen twee keer zeggen. We logeren bij zijn ouders en hoeven alleen de straat over te steken om de boerderij te bezoeken. We worden hartelijk ontvangen door zijn vrouw Monika, hun zoon Simon en hun dochter Sarah en hun lieve hond Lilly. Samen laten ze ons hun boerderij zien waar ze 200 melkkoeien verzorgen. Er borrelen veel vragen op en ze worden allemaal geduldig en uitgebreid beantwoord. We maken kennis met hele jonge kalfjes en kalfjes die al een paar weken oud zijn. In een volgende grote ruimte vertelt het gezin trots over hun melkrobot. Dit is heel interessant. De koeien beslissen zelf wanneer ze gemolken willen worden, de robot zoekt met laserstralen de uier van de koe en start daarna met melken. Het succesvol melken met behulp van een robot is “bedrijfsvoering nieuwe stijl”, waarbij de beslissingen worden verlegd van de veehouder naar de koe. We worden meegenomen achter de schermen waar de computer van de robot staat. De boer krijgt veel informatie binnen via dit systeem. Het melkrobotsysteem is ontworpen om de gezondheid en het welzijn van dieren te verbeteren. Dankzij het ontwerp heeft de koe bijvoorbeeld gemakkelijk toegang tot de robot. Bovendien wordt de koe niet in een bepaalde houding in de melkunit gedwongen. Om de uiergezondheid te verbeteren, wordt de speen op een hygiënische wijze behandeld. Ook worden de melkcups op een zeer hygiënische manier aangebracht. Tegelijkertijd worden talloze gegevens verzameld, waardoor de boer ziektes kan vermijden en de gezondheid van de hele kudde kan verbeteren. De koe bepaalt zelf wanneer ze eet, wanneer ze zich laat melken of wanneer ze gaat liggen. Daardoor wordt haar welzijn verbeterd. Op deze manier kan de levensproductie verhoogd worden door extra aandacht te besteden aan koecomfort. Bovendien zorgt voldoende ruimte in de stal ervoor dat de koe haar natuurlijke gedrag kan tonen, waardoor ze zich nog beter voelt. We zijn onder de indruk van het boerenbedrijf van Lothar en Monika Tilkes. Ongeveer 60 van de 200 koeien worden nog dagelijks zelf gemolken en daarvoor kregen we ook een uitnodiging. ’s Avonds gingen Trisha en mama mee de melkstal in. Er worden 16 koeien tegelijk gemolken, aan elke kant staan 8 koeien. De boer maakt eerst de uiers schoon en sluit daarna de zuigers van de melkmachine aan. Bij elke koe geeft een metertje aan hoeveel liters er gemolken worden. Dit varieert sterk per koe, we hebben getallen gezien tussen 6,5 en 19 liter per koe. Als de koe klaar is wordt de uier ontsmet. Daarna gaan de koeien terug naar de stal. Trisha en ik vonden het heel interessant en Trisha mocht ook een klein beetje helpen.
Vanochtend begeleide de lentezon onze ochtendwandeling langs het Driessenven. Door de vele wolken “verplaatste” de zon zich steeds naar een andere plek in de natuur, soms was de zon bij ons, soms voor ons uit, of achter ons. We voelden, hoorden en zagen de lente ontwaken. De vogels fluiten volop, de bomen hebben al kleine blaadjes en er is al wat bloesem te zien, heerlijk!
Gisteravond kwamen de liefste peetouders van de hele wereld gezellig bij ons eten. Toen de kinderen jonger waren spraken we altijd ’s middags af om samen koffie te drinken maar nu Sem en Trisha al groter worden konden we voor het eerst weer samen dineren. We genoten van de voorbereidingen voor het drie gangen diner en Andrea bracht heerlijk gebakken brood met dips mee. Samen toasten, gezellig bijpraten, de kinderen vertelden een grapje tussendoor en lekkere hapjes, het was zo’n gezellige avond.
Vorige week zondag had Willert Wolle geopend en ben ik met de kinderen stofjes uit gaan kiezen. Vanochtend tijdens de wandeling door de Maasduinen waren we alle 3 happy met onze nieuwe shirts. Twee patronen zijn uit de Ottobre en 1 patroon uit de Knippie.
Wekelijks maakt Frans een radioprogramma, waarin hij verteld welke voorstellingen er in de theaters in de regio worden gespeeld. Bij de voorbereiding stuitte Frans op een oproepje bij de voorstelling ‘Sprookjesboom de Musical’, in de Schouwburg in Venray: er mogen 10 kinderen mee doen, je mocht je daarvoor opgeven. We vroegen Trisha of ze dat leuk zou vinden: jaaaa! We vulden het inschrijf-formulier in, voegden de gevraagde foto’s bij en drie weken geleden ontvingen we voor Trisha onderstaand berichtje:
Gefeliciteerd! Je bent geselecteerd om in de klas van juf Lianne de rol van Kinderkoorlid te spelen in ‘Sprookjesboom de Musical: een wonderlijk muziekfeest’, op zondag 21 februari 2016. Om 9:30 word je verwelkomd in de Schouwburg in Venray, bij de hoofdingang van het theater.
Jij mag meespelen om 13:30 en 16:00 in de voorstelling. In de bijlage vonden we alle teksten van de liedjes die Trisha als Kinderkoorlid mee zou gaan zingen in de show en links naar een YouTube kanaal. Hier vonden we de instructiefilmpjes voor de dansjes met de opdracht deze thuis heel goed te oefenen. Wat zijn we blij voor Trisha! Ze heeft thuis heel enthousiast met mama geoefend. We vinden het heel bijzonder voor haar dat ze achter de coulissen mag zien hoe het er aan toe gaat, voor, tijdens en na een voorstelling! Vandaag om 9.20 uur was het dan zover, samen met 10 andere kinderen en ouders stonden we voor de deur van de Schouwburg te wachten. Klokslag 9.30 uur gingen de deuren open en werden de kinderen en ouders verwelkomd. De dansjuf die de kinderen al van de instructiefilmpjes kenden, gaf uitleg over de dagindeling. Daarna werd er afscheid genomen en zouden wij elkaar weer in de voorstelling van 16.00 uur zien. Om 13.30 uur was de eerste voorstelling en thuis waren we allemaal in gedachten bij Trisha. Om 16.00 uur zaten we samen met opa Hein en 2 vriendinnetjes in de zaal. Wat was het ontroerend om Trisha op te zien treden, wat was het een prachtig decor, sprookjesachtige kostuums en handpoppen! Langs mij een super trotse broer die zonder bril op rij 9 naar zijn zusje keek. Langs Frans een swingende opa, en 2 vriendinnen die genoten van deze prachtige musical.
Mijn hart maakt sprongetjes van geluk, als ik jullie zie!
Vanochtend werd Sem voor zijn tweede oogcontrole na de operatie verwacht in het Oogziekenhuis te Rotterdam. Na de geslaagde oogoperatie ging Sem thuis aan de slag om een heel mooi cadeautje voor dr. de Faber te schilderen. Met keramiek verf schilderde Sem een oog, een bril en zijn naam op de mok. We vulden de mok met lekkers en natuurlijk bezorgden wij ook een lekker cadeautje. Gelukkig is de oogarts heel tevreden over het oog van Sem, hij wil het graag over 6 weken opnieuw controleren. Omdat het vakantie is namen we Floris vandaag ook mee en reden we vanuit Rotterdam richting Scheveningen strand. We maakten een wandeling op het strand, waarbij Trisha heel veel schelpen verzamelde en Floris met z’n tennisbal speelde, even paniek toen een border collie de tennisbal meenam! Wij achter de baas aangerend en die zorgde ervoor dat Floris z’n bal weer terug kreeg. Sem genoot van het “kijken” naar de bewegende golven, hij vertelde aan een stuk door erover! Na flink afgekoeld te zijn wilden de kinderen met hun zakgeld naar de speelgoedwinkel en daar werd druk overlegd wat ze zouden kopen. Met ontzettend veel zin in warme chocomel en koffie stormden we daarna een knus boulevardcafé binnen. Er waren heerlijk warme kacheltjes en we nestelden ons daar gezellig om te genieten van de warmte, de drankjes en de lunch. Daarna werd het toch echt tijd om naar Axel van het Kunstogenlab in Den Haag te rijden. We hadden nauwelijks in de wachtkamer plaats genomen of we waren al aan de beurt. Axel heeft de oogprothese van Sem verwijderd en wilde deze graag polijsten, we hadden even tijd om via Laan van Meerdervoort naar een paar winkeltjes te lopen, we kennen de winkeltjes daar nu al een beetje. Sem en Trisha slaagden nog om een tijdschrift te kiezen voor de terug reis. Nadat we de gepolijste oogprothese hadden opgehaald vertrokken we voldaan richting Noord Limburg.
Lieve allemaal, Sem en wij willen jullie heel hartelijk bedanken! We voelden ons in Rotterdam geen moment alleen, er “bliebte” op de telefoon de hele dag door berichtjes, iedereen is zo betrokken bij Sem. Dat doet je als ouders zo veel, je zit zelf vol emoties, eerst vol zorgen en nu lopen we over van ontroering, vreugde en dankbaarheid. Het blijft voor ons een wonder en we werden vanochtend wakker en het was geen droom, nee het is echt! Sem heeft vanochtend op z’n eigen wijze een bedankje voor jullie gemaakt. Het gaat heel goed met Sem, hij ontdekt dat hij met een leesbril niet de trap af kan rennen, “Mam, alles is heel dichtbij met die leesbril”! De komende weken staan in het teken van wennen aan heel helder kunnen zien! XXX
Een beknopte samenvatting over de oogjes van Sem:
Tien jaar geleden kwamen wij met Sem bij de oogarts in ons streekziekenhuis. Zij verwees Sem door naar een oogarts in Maastricht. Hij heeft Sem z’n oogjes op 2,5 jarige leeftijd bekeken en kwam met schokkende bevindingen. Het blinde oogje daar was niets meer van heel, alle onderdelen lagen beneden in de oogkas. Het nog ziende oogje daar wist hij niet van of dit oogje nog 1 week, 1 maand of een jaar zou kunnen zien. Gelukkig werden dit uiteindelijk 9,5 stabiele jaren met behulp van zijn bril bleef Sem 12% zicht houden. Sem zijn ziende oogje heeft meerdere aandoeningen maar de arts in Maastricht gaf aan zeer terug houdend te zijn in een behandeling i.v.m. de scheurtjes in zijn netvlies, te veel risico. Toen jaren geleden zijn blinde oogje zeer pijnlijk werd, gaf de oogarts in Maastricht aan dat dit oogje pas na Sem zijn twaalfde levensjaar verwijderd kon worden. Wij zijn toen via een second opinion in Rotterdam terecht gekomen. Daar kwam natuurlijk ook Sem zijn ziende oogje in zicht. Toen Sem zijn blinde oogje werd verwijderd heeft de oogarts een netvliesspecialist naar het ziende oogje laten kijken. Dr. de Faber heeft ons nadien laten weten dat als het moment zou komen dat Sem z’n zicht gevaar loopt, hij zou proberen het zicht te redden. Dat zolang als het oogje 12% zou kunnen zien hij niet onnodig risico zou nemen om hem eerder te helpen, daar waren zowel Sem als wij het helemaal mee eens. Sinds mei 2015 ging het zicht echter achteruit en nu 14 dagen geleden was het drastisch verminderd. Nu was het gisteren alles of niets. En het is een wonder dat Sem nu duidelijk zicht heeft gekregen. Wat zijn zicht gered heeft is dat het dokter de Faber is gelukt om in dit kwetsbare oog zijn troebele lens te verwijderen en een kunstlens te plaatsen. Het blijft heel onwerkelijk maar super fantastisch!
Maar eerst een diepe buiging voor onze lieve Sem, een jongen die zich nooit heeft laten beperken door maar met 1 oogje 12% te kunnen zien. Aan alles deed hij vrolijk mee! Thuis spraken we nooit over dingen die hij eventueel niet zou kunnen, we spraken altijd heel positief erover wat hij allemaal kan, en dat is zo veel! Het belangrijkste in de vroege kinderjaren waren de trauma’s verwerken die hij de eerste 24 maanden heeft opgelopen. Er waren veel gedragsproblemen op sociaal emotioneel gebied. Daar ging onze aandacht naar uit, dat hij zo weinig kon zien, merkten wij in het gezin zelden. Wel was er verdriet bij Sem, en er kwam een leeftijd dat hij het zelf kon benoemen “mama ik ben zo verdrietig dat ik zo weinig kan zien”. Gelukkig is hier dank zij dokter de Faber een stabiele verandering in gekomen! Deze prachtige enthousiaste jongen gaat ernstig slechtziend naar het reguliere voortgezet onderwijs, wij twijfelen er helemaal niet aan, dit kan Sem allemaal en hij heeft er ook zo’n zin in. Maar niemand had gedacht dat hij met iets meer zicht aan het voortgezet onderwijs zou beginnen! Het zal nog even duren totdat ons hele gezin echt beseft dat onze lieve Sem nu voortaan helder en duidelijk kan zien! Medio maart krijgt Sem bij Visio onderwijs een uitgebreid visueel onderzoek. Daarna horen wij of Sem inderdaad iets meer dan 12% mag zien met zijn nog ziende oog. Maar voor zowel Sem als voor ons is het enige belangrijke dat hij mag blijven zien, de procenten maken ons niet zo veel uit, het is handig om dit aan te kunnen geven bij het regulier voortgezet onderwijs. Zodat de ambulant begeleider van Koninklijke Visio aan kan geven waar Sem mee ondersteund kan worden en zodat er uitleg is voor de klasgenoten en de leerkrachten.
Powered by WordPress