Meestal gaan we ’s avonds een rondje wandelen maar vanavond wilde Frans graag een rondje fietsen. Op zo’n warme zomeravond een goed idee. Altijd genieten op het platteland. Op onze terugweg hoorde ik een luid “miauw” en zag ik een kleine kitten tussen de hoge grashalmen langs de kant van de weg zitten. We zijn meteen gestopt en probeerden contact te leggen met het arme poesje. Hij wilde wel graag naar ons toe komen maar vond het ook spannend dus liep hij eerst steeds een stukje bij ons vandaan. Na een poosje dacht ik de kitten is te schuw, het lukt ons niet om hem te redden. Echter toen ik terug liep naar mijn fiets rende hij achter me aan en liet hij zich oppakken. Eenmaal thuis hebben we eerst onze buurtjes om raad gevraagd; zij hebben 2 katten en zij kwamen heel lief meteen met spulletjes die we konden lenen en een blikje met heerlijk kattenvoer. De kleine kitten had enorme honger en at z’n bakje razendsnel leeg. Met z’n allen hebben we overlegd wat te doen; eigenlijk hadden we besloten na het overlijden van onze Floris dat we even zonder huisdier zouden blijven. Frans en ik hebben geen ervaring met katten. Trisha is natuurlijk heel erg dol op alle soorten dieren en had mij al een paar keer gevraagd wanneer we weer een puppy in het gezin op zouden nemen? De kitten bleef uiteraard slapen en de volgende dag hebben we de dierenambulance gebeld met de vraag of iemand een kitten mist hier in de omgeving? Dit bleek niet het geval te zijn. We zijn ook meteen naar de dierenarts gegaan, de kitten bleek geen chip te hebben. Nu is er zomaar een nieuw gezinslid, het is even wennen omdat een kat heel anders is als een hond. We gaan het allemaal ontdekken en beleven 🙂
