Twee dagen is Sem nu aan het wennen aan de tijdelijke oogprothese. Het gaat op zich heel goed, het oogje kan steeds meer een stukje open. Het inzetten van de oogprothese was voor Sem heel lastig omdat hij zo gespannen was en dit komt door de jarenlange pijn die hij dagelijks aan zijn blinde oogje had. Dit is voor altijd voorbij maar voor Sem nog moeilijk te plaatsen en te geloven, dat snappen wij heel goed. Wat een held, we zijn zo trots op hem ! Wat een opluchting in het gezin dat Sem inmiddels al enorme stappen in zijn behandeling heeft genomen. Morgen ga ik contact opnemen met de oculariste in Den Haag om een afspraak te maken voor het aanmeten van Sem zijn oogprothese. Weer een stapje verder…
