Mist is een illusie, een meester in vermomming.
Het verbergt het tastbare, voor onze ogen.
Maar als de mist is opgetrokken, is alles er nog.
En het tastbare, leek alleen te zijn verdwenen.
In de vroege morgen, of ’s avonds laat.
De mist daalt neer, op verschillende plekken.
En zorgt voor een vleugje mysterie.
In het weekend gaan we ‘over de grens’ tanken. Op 10 km afstand ligt het dorpje Goch(D); de rit er naar toe is altijd genieten omdat het een landelijke weg is. We combineren de rit met het halen van Duitse broodjes, stokbrood en brood bij bakker Heicks en duurzaam vlees bij Slagerij Kox. Onderweg is het prachtig om te zien hoe de velden en akkers erbij liggen, zoals jullie zien heeft de boer nu de hooibalen klaar liggen om op te halen.
De vader van Frans mag op zondagmiddag graag een autoritje langs akkers, velden en dorpjes maken. Daar waar hij vroeger opgegroeid is en waar hij als jonge jongen bij de boer heeft gewerkt. Hij is geboren in 1920 op het platteland van Siebengewald. Hij groeide op in een groot gezin op de boerderij. Al op jonge leeftijd ging hij in dienst bij een boer in Hommersum (D). Tijdens zo’n autoritje vertelt hij volop over vroeger, de herinneringen worden weer levendig als we langs bekende velden, wegen en huizen rijden. Na een pittoresk ritje via Siebengewald naar Hommersum stoppen we ‘op’ de grens, bij een bankje pakken we de koffie met koekjes erbij en luisteren Frans en ik naar de verhalen van zijn vader. Veel verhalen over het werken bij de boer maar ook over de oorlog, we zouden er een hele omnibus van kunnen schrijven. Hein geniet van het uitzicht bij de koffie met het koekje. Na de stop rijden we verder richting Hassum en weer terug richting Siebengewald. Het is heerlijk om naar zijn verhalen te luisteren tijdens zo’n zondagmiddag uitje 🙂
Powered by WordPress