4 Seasons in de Maasduinen

26 juni 2013

Teckel Floris zijn lievelingsplekjes

Filed under: happy family — Familie Stammen @ 20:30

verkleind-21dsc01703

23 juni 2013

Prachtige dag beleeft met Qiujun & family

Filed under: happy family,vriendjes en vriendinnetjes — Familie Stammen @ 19:00

Vandaag hebben we een prachtige dag beleefd met Jouke, Arjan, Tijmen, Siem, Qiujun en de honden Sofie en Nyima. Om elf uur vertrokken we richting de Maasduinen. We hebben een gezellige wandeling gemaakt bij het Driessenven. De honden hebben genoten en de kinderen hebben heerlijk gespeeld. Sem en Tijmen hadden elkaar meteen gevonden, ze raakten de hele dag niet uitgepraat. Qiujun, Siem en Trisha hebben samen in bomen geklommen, samen nieuwe paadjes ontdekt en veel lol gehad. Qiujun en Trisha delen een aantal hele bijzondere gelijkenissen, twee daarvan zal ik jullie verklappen: ze hebben exact dezelfde geboortedatum en ze komen uit dezelfde provincie. Ongelofelijk bijzonder! Na de wandeling zijn we naar de Theetuin in Well gereden om samen een hapje te eten. Het was een super gezellige dag! Mooie gesprekken, mooi gespeeld en mooie locaties!
mycollage13

22 juni 2013

Een prachtige ochtend aan het Reindersmeer

Filed under: Nationaal Park de Maasduinen — Familie Stammen @ 21:30

Vanochtend een heerlijke ochtend beleeft aan het Reindersmeer. Het is een prachtig gebied in de Maasduinen. De kinderen zijn dol op het speelbos “De Boskoel’ Ze kunnen daar lekker in het zand spelen, slingeren van boom tot boom en hutten bouwen. Het speelbos is een “natuurlijke speeltuin” zonder schommels of glijbanen, waar ze in en met de natuur kunnen spelen. Floris heeft nog een duik genomen in het Reindersmeer, zo leuk om hem te zien zwemmen.

dsc01454dsc01557

dsc01531dsc01503

dsc01544dsc01514

dsc01476dsc01463

dsc01578dsc01525

dsc01574dsc01651

dsc01614dsc01670

dsc01683dsc01518

dsc01536dsc01661

20 juni 2013

Zwemdiploma B !

Filed under: visio onderwijs — Familie Stammen @ 15:20

Vanochtend om 9 uur ben vertrokken richting Visio onderwijs in Grave. Om half tien had ik een afspraak met juf Noortje om het handelingsplan voor Sem voor volgend schooljaar te bespreken. Wat is het toch een gezellige klas, heb eventjes ervan kunnen genieten hoe Sem daar aan het werk was en zo heerlijk enthousiast is als mama dan de klas binnen loopt. Na het gesprek zijn we met alle kinderen die vandaag opgingen voor hun zwemdiploma naar het zwembad op den Ham in Grave gewandeld. Het was voor de ouders en grootouders die kwamen kijken wel heel erg warm in het zwembad, maar we hebben het er graag voor over om deze kanjers te zien zwemmen. Sem heeft zijn zwemdiploma B gehaald ! We hebben hem zojuist verrast met gebakjes, een kaartje en een cadeautje ! Wat zijn we trots op onze kanjer !
zwemdiploma-b

19 juni 2013

Cultuurproject basisschool de Klimop

Filed under: creatief — Familie Stammen @ 16:00

Bij Trisha op school het cultuurproject “Dans” o.l.v. dansschool Martine. Vandaag mochten de ouders komen kijken naar de voorstelling aan de hand van een verhaal dat is gebaseerd op “Erik of het klein insectenboek”. Trisha en haar groep mochten de sprinkhanen zijn, er waren ook vlinders, libellen, duizendpoten, bijen, mieren en spinnen. Het was erg leuk en sfeervol, de kinderen waren geschminkt en elke groep had een bepaalde basiskleur kleding aan. Daarbij hadden ze zelf hoofdversieringen gemaakt, erg leuk. Ik (en volgens mij alle ouders) heb genoten van alle kinderen, dans en de muziek, het was top !
de-klimop

16 juni 2013

Trisha dag en vaderdag

Filed under: adoptie,geboorteland China,happy family — Familie Stammen @ 09:25

trishadag

8 juni 2013

Een zomerse zaterdag

Filed under: happy family,Nationaal Park de Maasduinen — Familie Stammen @ 20:00

We starten onze zaterdagochtend met een prachtige ochtendwandeling rond het Driessenven.
dsc00963dsc00966

dsc00971dsc00972

dsc00981dsc00997

dsc01017dsc01018

dsc01063dsc01074

dsc00967dsc00991

dsc01002dsc01106

dsc01114dsc01095

Thuis stond het zwembad al klaar voor een heerlijke verkoeling. De wandeling in de prachtige Maasduinen, daar krijg je trek van en zo besloten we thuis voor de lunch heerlijke toasties te maken.

dsc01164dsc01176

Circus Barani is in ons dorp, Sem en Trisha worden altijd magisch aangetrokken door een circus dus hadden we beloofd dat we in het weekend naar een voorstelling zouden gaan. Het was denk ik het kleinste circus waar we ooit bij zijn geweest. Vier medewerkers verzorgden de hele show inclusief shetland pony’s, honden, eenden en geitjes. Het was een grappige voorstelling met een clown die oma Elisabeth bij de show betrok!

dsc01585dsc01586

6 juni 2013

www.debergjes.blogspot.nl / special needs verhaal DSD

Filed under: adoptie,DSD,geboorteland China,special needs — Familie Stammen @ 20:30

Annerieke Berg is moeder van vijf prachtige kinderen, vier jongens en 1 meisje. Drie van hen zijn geadopteerd uit Colombia en China. Schrijven is haar grote passie. Over haar dagelijks leven, de liefde voor elkaar, haar gemengde gezin, geloof, en adoptie. Annerieke schrijft over diverse thema’s, vorig jaar plaatste zij een project: We geven special need kinderen een gezicht! Ze riep ouders van special needs kinderen op om een foto te sturen van je kind(eren) met daarbij de special need vermeld en wat jouw kind(eren) zo bijzonder maakt. Aan deze oproep gaf ik gehoor en schreef een stukje over Sem en Tristan met een foto van onze jongens erbij. Het werd een prachtig project omdat vele ouders hun verhaal stuurden met allemaal foto’s van prachtige bijzondere kinderen. Onlangs schreef ik Annerieke een berichtje met de vraag of het wellicht waardevol kon zijn om een vervolg op Tristan zijn special need te schrijven nu hij inmiddels als zij en als Trisha door het leven gaat. Ook om deze special need een gezicht te geven omdat er vele kindjes met deze aandoening op de lijst blijven staan omdat er moeilijk ouders voor te vinden zijn. Annerieke was meteen enthousiast en ze vroeg mij het stukje te schrijven. Zelf schreef ze als inleiding het volgende:
Hoe Tristan Trisha werd…
Adoptiestichting Wereldkinderen is voortdurend op zoek naar adoptieouders voor special need kinderen uit China. Er staan momenteel bijv. tientallen kinderen met DSD op de shared list (de lijst met kinderen die geadopteerd kunnen worden uit China) die ze zouden willen en kunnen matchen, maar waar geen adoptieouders voor gevonden kunnen worden.

Een paar jaar geleden kwam ik in contact met Marjolein en Frans. Zij zijn de ouders van twee prachtige kinderen uit China. Hun jongste kind heeft DSD (Disorder of Seks Development/ een verstoring in de geslachtsontwikkeling). De manier waarop zij omgaan met Trisha ontroert en verwarmt. Ik zou het zoveel meer kinderen gunnen om op te groeien in een gezin als dat van Frans en Marjolein. Een gezin waar je mag zijn wie je bent, jongen of meisje, of een beetje van allebei.

Wat is de special need DSD?

Men spreekt van een stoornis in de geslachtsontwikkeling als al vóór de geboorte de aanleg van de geslachtsorganen afwijkend is verlopen.
Een stoornis in de geslachtsontwikkeling wordt internationaal ‘Disorder of Sex Development’ genoemd, afgekort DSD.
De vorming van de in- en uitwendige geslachtsorganen is een ingewikkeld proces, waar veel factoren bij betrokken zijn en waarbij ook veel mis kan gaan.
Soms is het moeilijk om aan te geven of het kindje een jongen of een meisje is. Artsen kunnen een aantal medische feiten op een rij zetten maar de gender-identiteit (tot welk geslacht iemand zichzelf voelt behoren) kan deze persoon alleen zelf aangeven. Er zijn veel verschillende vormen (meer dan 90) en oorzaken van een dsd. Kindjes met dezelfde kenmerken kunnen dus toch een andere dsd-aandoening hebben en een andere ontwikkeling doormaken in de puberteit. De gegevens uit het land van herkomst kloppen veelal niet of zijn niet volledig. Vooraf is daardoor niet duidelijk of een kindje dat voorgesteld wordt als jongetje ook echt een jongetje is of een meisje een meisje. Het is een samenspel van chromosomen, hormonen, externe en interne geslachtsorganen. Zodra een kindje een XY-chromosoom heeft, wordt vaak bij voorstel aangegeven dat het een jongetje betreft. Maar dit hoeft dus niet zo te zijn.
Een dsd is lichamelijk vaak geen ingewikkelde special need. Het is wel een special need waarbij je met onzekerheid moet kunnen omgaan en één die ook psychologisch voor zowel kind als ouder het nodige met zich mee kan brengen.
Vragen?
Ben je aanstaande adoptieouder en heb je vragen over deze special need ?
Er bestaat een besloten yahoogroup (http://health.groups.yahoo.com/group/DSDadoptie/) die samen ervaringen en kennis uitwisselt omdat ze een kindje met DSD in hun gezin hebben opgenomen.
Gezien de gevoeligheid van de special need en het onderling benodigde vertrouwen is het een besloten groep waarbij de groep gezamenlijk bepaald of je lid mag worden. Lid worden is daarom geen vanzelfsprekendheid. In ieder geval kan je pas nadat je een voorstel hebt geaccepteerd van een kindje met een dsd een aanvraag doen tot het lid worden. Uiteraard is het wel op elk moment mogelijk om vragen te stellen. Deze zullen dan anoniem beantwoord worden. Als je vragen hebt nog voor je een voorstel hebt gekregen, kun je die altijd stellen op het volgende email adres: dsdadoptie@gmail.com. Wij zijn altijd graag bereid alle vragen over kinderen met een mogelijke DSD te beantwoorden en zullen zeer discreet met de informatie die je ons geeft omgaan!
Op de Engelstalige website dsdfamilies.org kun je ook meer informatie vinden over DSD’s.

Lees hieronder het verhaal van Trisha: geschreven door Marjolein.
Voorzichtig
‘De eerste jaren zijn wij heel voorzichtig geweest over uitingen van de special need van Tristan. Omdat het een aandoening betrof aan zijn geslachtsorganen, spraken wij liever over een urologische aandoening. Wij wilden Tristan beschermen. Wij wonen zelf in een klein dorp en wilden niet dat er een verhaal over hem de ronde ging doen.
Wij reageerden op een oproep waarbij men voor 3 jongetjes een thuis zocht. Wij ontvingen van de adoptiestichting beknopte medische informatie. Men vertelde ons dat het om een jongetje ging met misvormde geslachtsorganen. Om duidelijkheid over het geslacht te verkrijgen had men een chromosoom onderzoek laten verrichten. Hieruit kwam 46XY en zodoende werd Tristan in China benoemd als jongen.
Eenmaal in Nederland bezochten wij de uroloog en deze gaf aan dat Tristan eerst maar eens een jaartje zou gaan wennen en dat er dan een eerste operatie gepland zou worden. Na 1 jaar begon de voorbereiding voor de operatie.
Hormonen
Men vertelde ons dat door middel van hormoonzalf het operatiegebied tijdelijk vergroot zou worden. Echter Tristan zijn lichaampje reageerde niet op de hormoonzalf. De endocrinoloog besloot om Tristan 1 hormooninjectie te geven, ook hierop kwam geen enkele reactie. We zagen dat nu bij de artsen de alarmbellen gingen rinkelen. Er werd diezelfde dag bloed geprikt om DNA onderzoek te laten verrichten. Drie maanden later kregen wij de uitslag. Tristan heeft een syndroom waarbij je 7 gradaties hebt. Heb je gradatie 3 of 4 dan is het voor de artsen heel moeilijk om duidelijkheid te geven over het geslacht van het kindje. Tristan heeft gradatie 3. Wij hadden thuis al vastgesteld dat Tristan geen typisch jongensgedrag liet zien, hij was heel anders dan zijn grote broer. Wij dachten Tristan is gewoon een hele lieve sociale jongen. Met deze diagnose wisten wij dat Tristan precies in het midden zat van jongen of meisje zijn. We hadden 50% kans dat de beslissing die in China voor hem genomen was juist zou zijn. Echter wij hadden ook 50% kans dat er een dag zou komen waarop hij zelf aan zou kunnen geven dat hij zich geen jongen maar een meisje voelt. Tristan groeide en ontwikkelde zich prachtig, ons tweede kindje is een enorm geschenk voor ons en iedereen die met hem in contact komt. Hij is heel gevoelig, lief, zachtaardig, vrolijk, heel erg in balans. Begin december 2012 stond Tristan voor de spiegel en zei tegen mij “mam kijk eens mijn haartjes hier achter kunnen al bijna in staartjes”. ‘Zou je dat graag willen?’ vroeg ik hem. Dat beaamde hij met ja. Een paar dagen later vertelde Tristan mij dat de meisjes uit zijn klas met de kerstlunch allemaal hun mooiste jurk aan zouden trekken. Ik vraag hem of hij ook graag een jurk aan wil. Hij denkt na en zegt dan “op school niet mam”. Ik vraag hem of hij thuis een jurk aan zou willen. Hij begint helemaal te glunderen en roept enthousiast “ja mam, dat wil ik”! Nog diezelfde dag koop ik voor hem een jurkje, een kettinkje en een armbandje. Als we ’s middags thuis komen verras ik hem ermee. Hij is dolenthousiast en hij kleedt zich meteen om. Het ontroert me enorm om hem in het jurkje te zien en zie ineens voor de eerste keer dat hij mooie meisjesbeentjes heeft. Hij vraagt ook om haarspeldjes voor in zijn haar en de volgende dag koop ik ze voor hem. Elke dag na school kleedt hij zich meteen om. Hij vraagt of hij met mij naar de winkel mag om meisjesspullen te kopen, ook wil hij graag meisjesschoenen. Met een jurkje aan gaat hij de eerstvolgende zaterdag met mij meisjesschoenen kopen.
Meisjesnaam
Tristan geeft thuis inmiddels aan dat we hem niet meer hij maar zij moeten noemen en hij overlegt met ons over een meisjesnaam. Papa geeft aan dat we van Tristan ook een meisjesnaam kunnen maken : Trisha. Hier is hij meteen enthousiast over en thuis gebeurt het allemaal zoals en wanneer hij het wil. Alle stapjes zet hij zelf en wij begeleiden hem en maken de weg voor hem vrij. Voor mij begon toen een tijd van slapeloze nachten, want hoe ging ik dit met de buitenwereld bespreken. Voor ons zelf maakt het niets uit, jongen zijn, meisje zijn of van beide een beetje zijn, maar de buitenwereld….Aan de ene kant wilde ik heel graag open zijn, zodat de omgeving er begrip voor zou hebben. Aan de andere kant had Trisha recht op haar privacy. Het werd een brief voor de ouders van haar klasgenootjes waarin ik heel duidelijk vertelde dat er een medische aandoening was, maar de diagnose liet ik weg, die is alleen voor Trisha. Trisha ging in al deze weken heel onbevangen om met haar verandering om voortaan een meisje te zijn, echter ze gaf aan dat ze bang was om als meisje naar school te gaan. De leerkrachten waren al gedeeltelijk op de hoogte van haar special needs. Nu volgden er gesprekken om te overleggen hoe we haar angst weg konden nemen. De juf heeft ook een gesprekje met haar gevoerd en aangegeven dat ook zij net als haar mama en papa haar altijd zullen helpen en beschermen. Op een gegeven moment zei ze dan ook “mam, woensdagmiddag wil ik naar de kapper en dan wil ik graag een meisjeskapsel”. “Oké” zei ik “maar dat betekent dat je dan donderdag als meisje naar school gaat”. “Ja mam”.
Als meisje naar school
Zo gezegd zo gedaan, ze heeft op woensdagmiddag een boblijn laten knippen en donderdagochtend kwamen wij rond 8.45 uur op school. We hadden met de juf afgesproken om iets later te komen zodat het schoolplein zo goed als leeg zou zij. In de klas aangekomen had de juf de kinderen al kort voorbereid en Trisha werd voorgesteld als nieuw meisje in de klas. Er was geen enkel kindje dat haar uitlachte er werden ook geen kwetsende opmerkingen gemaakt. De kinderen gingen aan de slag en de leerkracht vertelde mij dat in elke klas deze ochtend voor de pauze verteld zou worden dat Tristan voortaan Trisha zou zijn. Toen ik Trisha om twaalf uur op kwam halen vertelde de juf dat het heel goed was gegaan. Trisha was in de pauze door alle kinderen van de hele school bekeken en op een gegeven moment hebben de leerkrachten samen alle kinderen verzocht nu weer te gaan spelen. De kinderen uit haar eigen klas hadden vragen na de pauze en de juf heeft Trisha op schoot genomen en zo hebben ze samen de vragen beantwoord. Voorbeelden van vragen waren; wil jij nu ook een roze kamertje? Heb je al een jurk ? Met wie wil je nu later trouwen, met een jongen of een meisje? Deze dag kregen alle ouders van de klasgenootjes een persoonlijke brief van ons mee naar huis. De directrice verzocht ons een stukje voor de schoolkrant te schrijven. Hierin vermelden wij heel duidelijk dat als er vragen zijn, spreek ons gerust aan op het schoolplein, of stuur een mailtje als je dat prettiger vind.
Wij mochten in de dagen daarna ervaren dat de ouders zeer begripvol waren, wij ontvingen reacties oog in oog, via mail, via kaartjes met woorden van respect, ontroering en oprechte steun. Zo ontzettend waardevol, want het is niet niks als je aan gaat geven dat jongetje Tristan voortaan meisje Trisha zal zijn. Dit hadden wij niet durven hopen dat er zoveel begrip zou zijn, tot nu toe hebben Trisha en wij geen negatieve reacties gekregen. Daar zijn wij zo dankbaar voor. Je bent als ouders zo bang dat je kind gepest of gemeden gaat worden vanwege deze medische aandoening.
Medisch
Medisch gezien hoeft er nu niets met Trisha te gebeuren tot aan haar puberteit. Kinderen met deze of soortgelijke aandoeningen worden in de puberteit begeleid door een medisch psycholoog. Ze krijgt nog veel voor haar kiezen, maar ze kan in ieder geval zijn wie ze wil zijn en hoe ze zich voelt. Dat was vroeger heel anders, de ervaringsverhalen daarvan zijn schrikbarend, als baby is er van deze kinderen een jongen of meisje gemaakt en daar moesten ze dan een leven lang in passen. En paste het niet, dan konden ze daar met niemand erover praten.
Openheid
Wij hebben gemerkt dat de maatschappij in 2013 open staat voor een aandoening als deze. Het medisch team stond er enorm van te kijken hoe wij dit aangepakt hadden. Er is nog weinig bekend, maar dat zal de aankomende jaren meer gaan veranderen en er zal meer openheid komen. Dit is zo wenselijk voor iedereen met een vorm van DSD (Disorder of Seks Development/ een verstoring in de geslachtsontwikkeling). Aanstaande adoptieouders die overwegen een kindje met een soortgelijke special need in hun gezin op te nemen mogen ons altijd benaderen met hun vragen.

3 juni 2013

Korte samenvatting interview Finse kinderchirurg Mika Venhola

Filed under: DSD,special needs — Familie Stammen @ 20:30

De kinder chirurg Mika Venhola, plaatsvervangend hoofd van de afdeling Pediatrische Chirurgie van het Universitair Ziekenhuis van Oulu in Finland, vertelt over zijn ervaringen en gedachten over interseksualiteit. Hij veroordeeld recent uitgevoerde corrigerende operaties aan intersekse kinderen. In dit interview van begin april, beschrijft hij hoe hij als student moest meewerken aan een dergelijke operatie op een baby en voelde dat het een enorme overtreding was in de mensen-en kinderrechten, hij heeft gezworen nooit meer een dergelijke operatie uit te voeren.
Hij werd overgehaald om te bepalen of dergelijke operaties ook in andere landen worden uitgevoerd en hij wil graag tot een consensus met zijn collega’s over dit onderwerp komen. Wat hij vaststelde was dat in de late jaren ’90, de meeste artsen operaties adviseerden en uitvoerden op interseksuele kinderen, ondanks de groeiende afwijzing van de volwassenen die deze operaties hadden overleefd. Dr Venhola noemt dit arrogantie van collega artsen en hij blijft zich inzetten voor de rechten van de intersexuele mensen.In het interview praat hij ook over zijn inzichten over de medische benadering tot interseksualiteit en transgenders en de noodzaak van chirurgie. Deze worden vaak uitgevoerd door chirurgen, simpelweg omdat ze mogelijk zijn. Volgens Mika Venhola is bij de meeste DSD teams de voorlichting en begeleiding van ouders en kind onvoldoende. Bij intersexe kinderen is er, (behalve in medische noodsituaties), niets te “repareren”.
Meer artsen met gelijke solidaire houding zou een versterking van de mensenrechten en kinderrechten voor interseksuele betekenen.

Powered by WordPress